الف مثل انتقام خ مثل خامنه ای

توی حبابی از نا امیدی و یاس داری زندگی میکنی و میدونی که دیگه به این وضعیت عادت کردی. واسه خودت یک مشت دلخوشی جمع کردی و هر از گاهی در گنجینه رو باز میکنی و بهشون سری میزنی. آخه میدونی، آدمیم دیگه. توی ذهنمون دنبال یه جای امن و بی دردسر میگردیم. مثل جمع دوستان مثل یه تفریح قشنگ مثل یک تنفس آزاد. و درست همون موقع که فکر میکنیم همه چیز داره خوب پیش میره توی فضای مجازی و رسانه ها میبینی که مردم ریختن توی خیابون و دارن شعار مرگ بر خامنه‌ای میدن! یه دلهره‌ی مبهم میوفته ته دلت و جوشش همین دلهره ست که ارزش ها و خاطرات کهنه شده‌ات رو دوباره تازه میکنه و دوباره یادت میاد که یه دست آهنی داره به گلوت فشار میاره و خیلی وقته که تبدیل شده به یکی از اعضای بدنت. دست و پاهات توی گِل فرو رفتن و تازه به این بوی گند عادت کرده بودی. خبرها رو دنبال میکنی. با هر عکس و فیلم جوشش این دلهره بیشتر میشه و تو بیشتر و بیشتر متوجه میشی که تا چه حد به این گند و مُردار دیگه عادت کردی. به روز دوم و سوم که میرسه شعارها تندتر و خشن تر میشن و تعداد کشته‌ها بیشتر. هیجان زده میشی، خشمگین میشی و فیلم های گرفته شده از توی خیابون ها نشون میده که اوضاع خیلی بی‌ریخته. به مرز جنون میرسی و از ته دل دوست داری نابودی نظام رو ببینی. نابودی اسلام رو ببینی. و دوست داری حتی خودت هم در نابود کردنش سهیم باشی. دوست داری هرچی مسجد و امام زاده ست رو به آتیش بکشونی و هرکسی از اسلام  حرف میزنه خرخره ش رو بجوی. و فراموش میکنی که قبلا با خودت به یک جمع بندی رسیده بودی و این داستان دیگه برای تو یک موضوع حل شده بوده. که اینها با زور چماق و تفنگ از بین نمیرن و حتی حاضرن ایران رو با خاک یکسان کنن ولی قدرت رو از دست ندن. درک میکنی که این یک مرحله ی گذاره و همه ی این دلهره ها و خفقان ها بازی پر حکمت روزگاره. تا ما به خودمون بیایم و دوباره به عقلمون رجوع کنیم. دست از تلاش برنداریم و خودمون و اطرافیانمون رو آگاه کنیم. آگاه از اهداف حکومت. آگاه از اهداف دین. آگاه از نیاز های بشریت. آگاه از قدرت تفکر عمومی یک جامعه. که هیچ چیز جز آگاهی نمیتونه این نظام کثیف جمهوری اسلامی رو از بین ببره.

فیلم V for Vendetta به معنی الف مثل انتقام شباهت خیلی زیادی داره به موقعیت کنونی ما توی ایران. و به طرز عجیبی تمام ویژگیهای رژیم دیکتاتوری جمهوری اسلامی رو به تصویر میکشه. و تمام مدتی که داشتم فیلم رو تماشا میکردم مردم، سران نظام و خامنه ای رو که در راس نظام قرار گرفته بود رو میدیدم. تماشای این فیلم مخصوصا توی این روزهای بحرانی برای ما لازمه. داستان از اونجایی شروع میشه که یک نفر بنام V که ظلم و ستم دیده ی یک رژیم دیکتاتوریه و مدتی رو توی زندان گذرونده و رنج کشیده با یک اتفاق از زندان فرار میکنه و تصمیم میگیره رژیم رو سرنگون کنه. تلوزیون رو تصرف میکنه و با یک نطق آتشین مردم رو سر عقل میاره و این آغازی میشه برای سرنگونی نظام.

یکی از عناصر مهم فیلم اینه که رژیم داره از مذهب برای سرکوبی استفاده میکنه. فساد مقامات عالی رتبه و مذهبی به تصویر کشیده میشه. و خودسری و لجبازی مریض گونه ی رهبر و بدبینی افراطی اون رو نسبت به هر کس که باهاش مخالفت میکنه برای همه ما آشناست. شخصیت اصلی فیلم یک بار با مرگ روبه رو شده و میدونه که اگه حتی رژیم بتونه اون رو نابود کنه ولی هیچ وقت نمیتونه یک تفکر رو از بین ببره. یک ذهنیت راستین که هیچ وقت از بین نمیره و روز به روز قدرتمند تر میشه.

بعد از اینکه مردم آگاه میشن و پا به خیابون ها میذارن. اولین خون ریخته میشه و از اونجایی که یک رژیم دیکتاتوری چیزی جز سرکوب بلد نیست اوضاع از کنترل خارج میشه و همه چیز به کثافت کشیده میشه. و نظام با هر حرکتش تیشه ای به ریشه خودش میزنه. تا اینکه به دست مردم سرنگون میشه.

دیالوگ دلچسب فیلم اینجاست که یک شخصیت منفور فیلم بعد از تیراندازی به V  با تعجب ازش میپرسه تو چرا نمی میری و V جواب میده: پشت این نقاب بیش از یک جسم وجود داره. پشت این نقاب یک آرمان نهفته است و آرمان ها هیچ وقت نمی میرند.

ولی نظر شخصی من اینه که برای رسیدن به آزادی و تمدن لازم نیست به خیابون ها بیایم بلکه بهتره دانش و آگاهیه مردم رو افزایش بدیم تا یک تغییر اساسی و فارغ از شتاب زدگی رو تجربه کنیم نه یک جنگ داخلی و کشتار. چونکه همه ما میدونیم چنین رژیمی حاضره دست به هر کاری بزنه تا خودش رو سرپا نگه داره حتی به قیمت متلاشی شدن تمام شهرهای زیبای ایران.

نويسنده: وبلاگ جوان ايرانى

توییتر

اینستاگرام